آغازی دیگر با نام تو

ساکنان حرم یار که تکرار شدند

من بیچاره بدان جا به ناچار شدم

عارفی کردم و من باز که بیدار شدند

وای بر من که به میل تو بیمار شدم

یکه بر من تاختند و چون نار شدند

حمل عشق تو در جانم و من زار شدم

دوش بر من زدند زخم چنان خار شدند

من که در جوی تو آمدم ، چه بسیار شدم

هر چه دارند  ، بیارند که با باد شدند

سپرم بشکست و منم  گوشه ای از یار شدم

.... شب شانزدهم امرداد یکهزار و سیصد و نود و سه - برای جانِ جانانم